Είναι ένας ο οποίος είναι πολύ φτωχός αλλά έχει πολύ μεγάλα “προσόντα”. Μιλάμε για 50+ πόντους. Κάποια μέρα κουβεντιάζει με τον κολλητό του και του κλαίγεται για την φτώχεια του.
– Μα είσαι ηλίθιος, του λέει ο φίλος του, με τέτοια προσόντα και κλαίγεσαι; Να σου γνωρίσω κάποιες καθώς πρέπει κυρίες, που θα τα εκτιμήσουν και μάλιστα θα πληρώσουν καλά γι’ αυτά.
– Δεν έχω αντίρρηση, αλλά πόσο θα τους χρεώνω;
– Ξέρω ‘γω, χρέωνε με τον πόντο. Πόντος και χιλιάρικο.
Συμφωνούν, κλείνεται το πρώτο ραντεβού και η κυρία ζητάει 20 πόντους. Βγάζει αυτός ένα χάρακα, μετράει, δένει ένα φιογκάκι στους 20 πόντους και… άξιος ο μισθός του. Ικανοποιημένη η κυρία τον συστήνει σε φίλη της, όπου επαναλαμβάνεται το σκηνικό (25 πόντοι αυτή τη φορά, χάρακας, φιογκάκι κ.λπ.). Βγαίνοντας από την κρεβατοκάμαρα τον περιμένει η υπηρέτρια – που έχει ακούσει τι γινόταν μέσα – και του λέει:
– Θα ήθελα και εγώ, αλλά 10 πόντους μόνο. Δεν έχω δυστυχώς να πληρώσω περισσότερα.
Ο τύπος συμφωνεί, δένει το φιογκάκι στους 10 πόντους και αρχίζουν. Στο κρίσιμο σημείο η υπηρέτρια τον τσιμπάει δυνατά στα οπίσθια με μια καρφίτσα.
– Ωχ! φωνάζει αυτός και τινάζεται μπροστά.
– Καλά καημένε, του λέει η υπηρέτρια, πώς κάνεις έτσι για ένα τσιμπιματάκι;
– Τι τσιμπιματάκι μωρή, εδώ μου έκανες 40 χιλιάρικα ζημιά!
