Κεντρική πύλη εισόδου στρατοπέδου κάπου στα βόρεια. Ο νεοσύλλεκτος φαντάρος φυλάει σκοπιά, ακριβώς μέσα από τα κάγκελα.
Σε λίγο φτάνει ο επιλοχίας με κάποιους στρατιώτες και τους παρατάσσει στις δύο πλευρές της εισόδου.
– Εδώ και ακίνητοι, λέει, σε λίγο φτάνει ο στρατηγός για επιθεώρηση του στρατοπέδου και προσέξτε καλά. Σας θέλω “κλαρίνα” όταν διατάξω “παρουσιάστε…”.
Η ώρα όμως περνούσε κι ο στρατηγός δεν φαινόταν πουθενά. Το κρύο έτσουζε, είχε αρχίσει και να χιονίζει, οπότε ο επιλοχίας έχασε την υπομονή και την ψυχραιμία του κι άρχισε να κόβει βόλτες πάνω κάτω βρίζοντας και στολίζοντας με διάφορα… κοσμητικά επίθετα τον στρατηγό.
Αφού πέρασε ακόμη κάμποση ώρα και ο στρατηγός δεν φαινόταν, νευριασμένος όπως ήταν ο επιλοχίας, μαζεύει τους στρατιώτες και φεύγει. Σε κανένα μισάωρο μετά την αναχώρησή του, να και σταματάει μπροστά στην πύλη ένα στρατιωτικό τζιπ και κατεβαίνει ένας γαλονάς.
– Aλτ! Τίς εί; τον ρωτάει ο φρουρός
– Στρατηγός, του απαντάει.
– Εσύ είσαι ο στρατηγός; Κακομοίρη μου, μη σε δει ο επιλοχίας την έχεις βαμμένη με τα νεύρα που σου έχει…
