Ήταν λοιπόν ο Τοτός στο σχολείο και είχε αρχίσει τα μπινελίκια όπως πάντα.
Κάθε μέρα τα ίδια, ότι κι αν γινόταν ο Τοτός έβριζε με τα χειρότερα λόγια και η δασκάλα είχε φρικάρει.
Το ίδιο βέβαια και τα κορίτσια της τάξης σαν πιό σεμνά που ήταν.
Έτσι λοιπόν μια μέρα κανονίζει η δασκάλα με τα κορίτσια της τάξης,
την επόμενη φορά που ο Τοτός θα βρίσει, να αρχίσουν όλες μαζί να ουρλιάζουν και να φύγουν τρέχοντας απ’ την τάξη, σαν αντίδραση μπας και συνέλθει.
Την επόμενη μέρα ο Τοτός δεν μιλούσε καθόλου, παρά μόνο κοιτούσε με ένα βλέμμα νοσταλγίας έξω απ’ το παράθυρο.
Σε κάποια φάση η δασκάλα παραξενεμένη του λέει:
– Τοτέ τι έχεις σήμερα και δε μιλάς καθόλου;
– Τίποτα μωρέ, να, κοιτώ εδώ απέναντι που χτίζουν ένα μπουρδέλο…
Μόλις ακούνε τη βρισιά, όλα τα κορίτσια σηκώνονται και αρχίζουν να φεύγουν από την τάξη ουρλιάζοντας.
Kαι ο Τοτός:
– Που πάτε ρε !!!;Υπομονή… στα μπετά είναι ακόμα!!!
