“Αγαπημένε μου,
Αν δε το κατάλαβες, έφυγα. Τα πράγματά μου τα πήρα. Τα πράγματά σου τα έκαψα. Ελπίζω η φωτιά να μην εξαπλώθηκε στο διαμέρισμα της μάνας σου, αν και δεν κατάφερα να βρω έναν ικανοποιητικό λόγο γιατί να μην το κάνει. Ακόμα, λυπάμαι -ειλικρινά- που πασάλειψα τον Ρόμπιν με κόπρανα και φελιζόλ. Είχα πιεί. Σου άφησα πάντως μερικά ρούχα να φορέσεις, αν και καταλαβαίνω ότι θα δυσκολευτείς να τα βγάλεις από την λεκάνη. Συγνώμη. Τα βιβλία σου τα έδωσα για ανακύκλωση. Τα CD ήταν τόσο άθλια που αποφάσισα να τα αφήσω. Τα βινύλια τα χαράκωσα, αλλά, έτσι κι αλλιώς δεν έχεις πλέον πικάπ. Μετά τον τελευταίο μας τσακωμό σκέφτηκα σοβαρά την σχέση μας και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είσαι μεγάλος μαλάκας. Έχεις την ευγένεια, την λεπτότητα, την εξυπνάδα και την ευαισθησία ενός πλάσματος που η μοίρα αποφάσισε ότι μπορεί να επιζήσει και χωρίς αυτά. Φυσικά αυτά λένε κάτι και για μένα που έμεινα μαζί σου τους τελευταίους 2 μήνες: Ότι έμενα με ένα μαλάκα. Τουλάχιστον το σεξ τους τελευταίους μήνες ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Σε αυτό βοήθησαν οι φίλοι σου. Μην στεναχωριέσαι, θέλω να ξέρεις ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ηλίθιες τσούλες, ικανές να αντέξουν έναν μαλάκα σαν κι εσένα. Αρκεί να είσαι ο εαυτός σου.
Σαφέστατα αντίο
PS 1 Ελπίζω να τρως ακόμα τα νύχια σου. Πότισα το γράμμα με ούρα που πήρα απ το νοσοκομείο. Μην ανησυχείς, η σύφιλη θεραπεύεται. Το ίδιο και οι μύκητες.
PS 2 Όχι όμως και η ηπατίτιδα C.
PS 3 Σε περίπτωση που θα θελήσεις να κάνεις κάτι το ρομαντικό, κουτό και ανώφελο, όπως το να ψάξεις να με βρεις, πρέπει να σου πω ότι τα λεφτά που μου άφησες για να πληρώσω το ενοίκιο τα έδωσα σε δύο Αλβανούς για να σου σπάσουν τα πόδια. Λυπάμαι αλλά είχα μείνει άφραγκη.
PS 4 Η κυρία Μπέλα με ρώτησε τι συμβαίνει και της είπα ότι σε συνέλαβε η αστυνομία για παιδεραστία. Καλύτερα να σταματήσεις τα ιδιαίτερα στις κόρες της”.
