Δυο βλάχοι , ο Μήτσους και ο Κήτσους , ένα απογευματάκι καθότανε σε μια όμορφη τοποθεσία του ορεινού χωριού τους και καμάρωναν τη θέα .
Σε λίγο περνάει από κει ένας τουρίστας .
Τους πλησιάζει …
– Ντου γιου σπικ ιγκλις ; τους λέει
Οι βλάχοι κοιτάζονται , σηκώνουν τους ώμους και του λένε:
– Τς !
– Σπρεχεν ντοιτς ;
Κοιτάζονται πάλι με απορία ..
– Τς !
– Παρλε βου φρανσε ;
– Τς !
– Παρλαρε ιταλιανο ;
– Τς !
– Παρλα εσπανιολ ;
– Τς !
Ο τουρίστας απογοητευμένος φεύγει ..
Λέει ο Μήτσους:
– Ρε συ Κήτσου μπας και πρεπ να μάθουμ καμιά ξεν γλώσσα ;
– Τι να την κανς την ξεν γλώσσα ρε Μήτσου ;
– Εμ πως ρε Κήτσουμ αν ξερς μια ξεν γλώσσα μπορείς να συνεννοηθείς .
– Μπα ; Γιατί αυτουνος που ήξερε πέντε μπόρεσε να συνεννοηθεί ;
