Ήταν κάποτε στο στρατό ένας g@y φαντάρος, ο οποίος κάνει σκοπιά. Εκεί που κάθεται αμέριμνος, μες την καλή χαρά, περνάει ο λοχαγός.
– Αχ! Καλέ ένα μανάρι! λέει ο φαντάρος.
Εκνευρίζεται ο λοχαγός, βάζει φωνή και του λέει:
– Πώς λέγεσαι ρε; Παρουσιάσου!
Αφού παρουσιάζεται ο φαντάρος, γυρίζει ο λοχαγός δείχνοντας το ένα εκ των τρίων αστέερων που έχει, και του φωνάζει:
– Τί είναι αυτό ρε;
– Ένα αστεράκι, απαντάει με νάζι ο φαντάρος.
– Κι αυτό τί είναι ρε; τον ρωτάει ο λοχαγός δείχνοντας με νεύρα το δεύτερο αστεράκι.
– Ακόμα ένα αστεράκι!, λέει με το ίδιο νάζι ο άλλος.
– Κι αυτό τί είναι ρε;, του φωνάζει εκνευρισμένος ο λοχαγός.
– Ένα τρίτο αστεράκι!, απαντάει με γλύκα ο φαντάρος.
– Και πώς πρέπει να με φωνάζεις ρε;
– Ουρανέ μου;
