Εύπορη, μοναχική κυρία δημοσιεύει αγγελία ζητώντας σύντροφο:
“Κυρία σεβαστής ηλικίας με αμύθητα πλούτη (κινητά, ακίνητα, καταθέσεις
κλπ) ζητά κύριο να τη συντροφέψει στο υπόλοιπο της ζωής της ο οποίος
θα τηρεί τις εξής 3 προϋποθέσεις…
1. Δε θα την εγκαταλείψει ποτέ,
2. Δε θα την χτυπήσει ποτέ,
3. Στο κρεβάτι θα είναι…ταύρος.”
Η αγγελία δημοσιεύεται, η κυρία περιμένει 1 εβδομάδα, 1 μήνα,
1εξάμηνο, 1 χρόνο….
Έχει πια απελπιστεί: “Τι να τα κάνω τα πλούτη όταν δεν έχω έναν
άνθρωπο δίπλα μου! Θα με φάει η μαύρη μοναξιά!”.
Κι ενώ η κυρία μοιρολογεί χτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Η κυρία
ακούει το κουδούνι και τρέχει να …ανοίξει. Έκπληκτη αντικρίζει έναν
κύριο σε αναπηρικό καρότσι χωρίς χέρια και πόδια.
– “Γεια σας”, λέει ο κύριος. “Ήρθα για την αγγελία!!”.
Η κυρία μένει έκπληκτη αλλά προσπαθεί να φανεί ψύχραιμη.
– “Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά υπήρχαν και κάποιες προϋποθέσεις”.
– “Το γνωρίζω”
– “Ναι, αλλά χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, εσείς δεν έχετε πόδια”
– “Άρα δεν πρόκειται να φύγω ποτέ μακριά σας”
– “Ε, ναι….Ίσως έχετε δίκιο αλλά και πάλι χωρίς να θέλω να σας
στενοχωρήσω εσείς δεν έχετε και χέρια…”
– “Άρα δεν πρόκειται ποτέ να σας χτυπήσω!”
-“Ίσως έχετε και πάλι δίκιο αλλά δεν ξέρω αν προσέξατε ότι υπήρχε και
τρίτη προϋπόθεση!”
– “Και πως νομίζεις ότι χτύπησα το κουδούνι;…”
