Είναι ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας και συζητούν στο καφενείο:
«Και τι θα τα κάνεις τα λεφτά που κέρδισες στο ΠΡΟΠΟ;» λέει ο Κωστίκας στον Γιωρίκα.
«Σπάω το κεφάλι μου τι να τα κάνω…», του απαντάει ο Γιωρίκας και συνεχίζει, «…σπίτι έχω, μαγαζί έχω, γυναίκα έχω, λεφτά έχω, τι να τα κάνω αυτά τα λεφτά δεν ξέρω».
«Γιατί δεν παίρνεις ένα χωράφι που δεν έχεις…» του λέει ο Κωστίκας «…. και να το φυτεύεις και να το ποτίζεις. Να βάλεις πατάτες, να βάλεις ντομάτες, να βάλεις αγγούρια, και στην τελική να βάλεις κότες βρε αδερφέ να έχεις να τρως δικά σου πράματα…»
«Αυτό είναι!» πετάγεται ο Γιωρίκας «Θα βάλω κότες που μου αρέσουν πολύ και δεν θα πηγαίνω και στο Γιαννίκα τον χασάπη που δεν τον χωνεύω καθόλου».
Πάει την άλλη μέρα ο Γιωρίκας αγοράζει ένα χωράφι, πάει και στον έμπορο και παίρνει 1000 κοτόπουλα και τα πάει στο χωράφι.
Μετά από κανένα μήνα συναντιέται πάλι με τον Κωστίκα στο καφενείο.
«Σε έχω χάσει…» λέει ο Κωστίκας, «…που είσαι χαμένος τόσο καιρό;»
«Έκανα αυτό που μου είπες…» του λέει ο Γιωρίκας «…αγόρασα χωράφι και πήρα κότες και το γέμισα».
«Και πως πάνε, είσαι ευχαριστημένος;» τον ρωτάει ο Κωστίκας.
Και του απαντάει ο Γιωρίκας:
«Τι να σου πω, δεν βλέπω μεγάλη εξέλιξη, ή το χωράφι δεν είναι γόνιμο ή πολύ νερό τους ρίχνω ή πολύ βαθιά τις φυτεύω».
