Τρεις γυναίκες επιβιώνουν από ένα τρομερό ναυάγιο.
Κολύμπησαν στην πιο κοντινή παραλία και μείνανε εκεί για λίγη ώρα να ξεκουραστούν. Οι δυο μελαχρινές προσπαθούσαν να σκεφτούν τι να κάνουν, πως θα βρουν φαγητό και πως θα γυρίσουν σπίτι. Η ξανθιά απλά… ήταν ξανθιά.
Δίπλα από την παραλία είχε πολλά δένδρα και η βλάστηση ήταν πολύ πυκνή. Ωστόσο μέσα από την πυκνή βλάστηση ξεχώριζαν τρία μονοπάτια. Αποφάσισαν λοιπόν κάθε μία να ακολουθήσει και να εξερευνήσει ένα μονοπάτι. Έλειψαν για ώρες και όταν τελικά γύρισαν, είπε η μια μελαχρινή.
-Ακολούθησα το μονοπάτι μέχρι το τέλος, εκεί συνάντησα ένα τεράστιο βράχο και δεν μπορούσα να συνεχίσω, ωστόσο στον γυρισμό κατάφερα να βρω μερικά φρούτα για να φάμε.
Η άλλη μελαχρινή είπε
-Και εγώ ακολούθησα το μονοπάτι μέχρι το τέλος, αλλά συνάντησα ένα ποτάμι, επειδή δεν μπορούσα να το περάσω, γύρισα πίσω. Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε που έχει νερό να πιούμε για να επιβιώσουμε
Η ξανθιά απλά είπε ότι συνάντησε μια ακόμη παραλία
Ο καιρός πέρασε και οι τρεις γυναίκες αποφάσισαν να φτιάξουν σχεδία για να φύγουν.
Πήγε λοιπόν η καθεμιά στο μονοπάτι που είχε πάει την προηγούμενη φορά.
Οι δυο μελαχρινές φέρανε ελάχιστα κλαδάκια, καθώς δεν είχαν εργαλεία για να κόψουν ξύλα. Όταν γύρισαν πίσω είδαν έκπληκτες την ξανθιά, να έχει φέρει ένα σωρό σανίδες.
Την ρώτησαν λοιπόν που τις βρήκε, και έτσι η ξανθιά είπε:
Τα πήρα από την γέφυρα που ενώνει το νησάκι μας με το διπλανό κατοικημένο νησί….
