╬ēταν κ╬¼ποτε ╬Łνας νεαροŽŹλης παρθ╬Łνος που δεν ╬«ξερε ποŽŹ π╬¼νε τα τ╬Łσσερα απŽī ╬Łρωτα. Ε╬»χε λοιπŽīν κ╬¼ποτε μ╬»α ιστορ╬»α με μ╬»α κοπ╬Łλα και ╬Łλεγε τον πŽīνο του στους φ╬»λους του.
– Να ρε παιδι╬¼, δεν ξ╬Łρω τι να κ╬¼νω.
– Μην ανησυχε╬»ς … Π╬¼ρε αυτŽī το ακουστικŽī- δ╬Łκτη και εμε╬»ς θα σου λ╬Łμε τι να κ╬¼νεις.
Π╬¼ει λοιπŽīν, μια και δυο και συναντι╬Łται με την κοπ╬Łλα του.
– ΠŽīσο Žīμορφη ε╬»σαι σ╬«μερα!!!!
– ╬åστα αυτ╬¼ ρε και χ╬¼ιδεψε την , φων╬¼ζουν οι φ╬»λοι.
– Τι Žīμορφο σŽÄμα που ╬Łχεις (χαŽŖδεŽŹοντας)
– ΓδŽŹστην, ρε μ……α, γδŽŹστην…
– ΠŽīσο μ’ αρ╬Łσει το σŽÄμα σου να το βλ╬Łπω μ╬Łσα στα εσŽÄρουχα.
– Βγ╬¼λτα ρε , βγ╬¼λτα..
– Τι Žīμορφα στ╬«θια που ╬Łχεις αγ╬¼πη μου!
– Φ╬»λα τα ρε, φ╬»λα τα
– Π╬Łντεεε… δ╬Łκααα… δεκαπ╬Łντεεε… ε╬»κοσιι… εικοσπ╬Łντε
